SAYGIYLA ANIYORUM

Üzdüler mi seni Melek?

Yıllar önce bana sorulmasına en çok şaşırdığım çok yerinde bir soruydu.

Cevabım evet olmuştu, sadece evet ?

Yer İzmir Milli Eğitim Eğitim Müdürlüğü İl Müdürü makam odası.

Masasının önünde ayakta durmuş babacan bir tavırla sormuştu.

Ben öylece kalıp neler olduğunu anlamaya çalışıyorken,

yine aynı tavırla, haydi git şimdi rahat rahat çalış demişti.

Ayak üstü bir iki dakikalık bir konuşmaydı, anlamını sonra fark ettim.

Öyle de yaptım, gidip rahat rahat çalıştım.

Çünkü ben acilen çağrıldığım makama doğru giderken, başka bir makam boşalmış,

kocaman egosunu kaprislerini de alıp, ardında bulduğu huzur ortamı yerine

kaos ve kardeş kavgası bırakıp gitmişti.

Neyse ki çabuk toparlandık.

Çok uluslu bir proje ki, sonrasından Birleşmiş Milletlerden ödül almıştık

ancak kendi ilçemde neredeyse haksız yere ceza alacaktım.

Bana yöneltilen sorunun sahibi Kamil Aydoğan (dönemin İl Milli Eğitim Müdürü)

Aynı siyasi görüşte olmadığım.

Aynı yaşam felsefesini paylaşmadığım.

Aynı sendikaya üye olmadığım.

Hiçbir özel sohbette bulunmadığım, arkadaşlık etmediğim amirim.

Bir haksızlığı önlemiş oldu.

Bugün bu yazıyı neden yazdım merak etmişsinizdir.

Oysa ki bu haftaki yazımı günler öncesinden gazeteye yollamıştım.

Takip edenler bilir henüz GAP turu yazılarıma devam ediyordum.

İşte o Kamil Aydoğan´ın ölüm haberini aldım birkaç saat önce.

Çok üzüldüm, boğazımda kocaman bir düğüm oldu.

Yıllardır varlığını unuttuğum eski müdürümün ölüm haberine inanamadım.

Geçmişe gittim, başlattığı projeye adil bir seçimle dahil olmamı.

Yandaş falan olmadığım halde sadece bilgim, yeteneklerim ve çalışma

azmimle kabul gördüğüm o eski iş barışını özlediğimi anladım.

O dönemde eleştirdiğimiz birçok uygulamayı mumla aradığımız günler geldi aklıma.

Ruhun şad olsun Kamil Müdürüm eğer varsa hakkım helal olsun.

Ailesinin ve tüm Milli Eğitim Camiasının başı sağ olsun.