Eyvah! Yavru kedi mevsimi başladı. Bakalım bizi bu yıl nasıl bir macera bekliyor?

Birkaç haftadır zihnimde arka plan programları sürekli bu mesajı veriyordu.

Abarttığımı düşünmeyin her yıl en az bir anne kedi bizi bulur, ya da yavruları.

Onlar mı bizi buluyor, biz mi onları hala çözebilmiş değilim.

Bu yıl kararlıyım, ofisin işleri, evde üç kedi ve torun geliyor.

İnşallah diyorum, inşallah bu yıl anneler yavrular bizsiz başlarının çaresine baksınlar.

Ofis komşularım iş merkezindeki yeni doğum yapmış anne kediden

ve dört yavrusundan bahsettiğinde içimden bir şey koptu.

 Gidip bakmaya cesaret edemedim sadece kapı açık kalsın

gözlemleyin gibi birkaç uyarıda bulundum.

Birkaç gün sorunsuz, anne bebeklerine bakıyor, sıkıntı yok.

Ve korktuğum başıma geldi, annemiz kayıp, yavrular aç ve yalnız.

Haber komşumdan geldiğinde yavrulara mı üzüleyim,

anneyi mi merak edeyim bilemedim.

Menemen´de doğmuş dört yavru,

Duyarlı insanların dikkatiyle ölmekten son anda kurtuluyor.

Komşum bu konularda duyarlı ancak ne yapacağını bilemiyor

Yeni doğanlara özel bakım şart.

Ben alamam, evde Aşil gelen giden kedilerden psikopata bağladı

sokaktaki hemcinslerine bile tahammülü yok. Eve alamam evi hepimize dar eder.

Kızım hamile haliyle kıyamıyor getir anne diyor.

Bir hafta boyunca özel bakımla hayatta kalmalarını sağlıyor.

Ciddi bir sorunumuz var yeni doğanlarda toksoplazma ihtimali ve hamileler için risk.

Sosyal medya seferber oldu yavrulara yuva bulmak için.

Birbirini tanımayan birçok insan bir duyguda birleşti.

Yavrular yaşatılmalı.

Ve şimdi bebişler Menderes´te ömürlük yuvalarındalar.

Sevgi ve merhamet duyguları ile Menemen´den Menderes´e bir köprü kuruldu

bu hafta. Köprüden dört güzel can geçti.

İşte böyle zamanlarda umut var diyorum, hala bir umut var.

Yaşamak ve yaşatmak adına.