Sabahın ilk saatleri gün alaca.

Benim yaramazlar yine kalk borusunu erken çaldılar.

Kızamıyorum onlara.

Sevgi böyle bir şey işte.

Ağır gelmiyor o duyguyla harcadığın hiçbir emek.

Zamanını almış; sevgiyle geçmeyecek zamanın ne anlamı var ki?

Paran gitmiş; var olma sebebi o değil mi?

Emeğini vermişsin; aşkla yapılan ne zaman yük olmuş?

Bir canlıyı, bir düşünceyi, bir uğraşı

aşkla sevmek en büyük zenginlik değil mi?

Gerçek sevgilerde hesap olmaz.

Düşünmeden dalarsın, anlamadan yaşarsın.

Henüz gün ağarmadan üç haylazın sabah rutinleri de tamam.

Mamaları, suları kondu. Kumları temizlendi.

Sırayla sevdirdiler de kendilerini.

Çayın buharı, ekmeğin sıcağı.

Dahil olduğun hayata ait olmak.

 Huzur bu işte.

Bütün sevdiklerimiz her an yanımızda olmayabilir.

Sevmediklerimizle olmayalım yeter.

Her istediğimizi her zaman yapamayabiliriz.

İstemediklerimiz yapmak zorunda kalmayalım yeter.

Her arkadaş dost olmayabilir.

Dostum dediğimizden kırılmayalım yeter.

Sevdiklerimizle yaşadıklarımız her zaman mükemmel olmayabilir.

Onlara sonradan pişman olacağımız şeyler yaşatmayalım yeter.

Hayatımızdaki her anın kıymetini bilelim zira sevgi de huzur da

O anlarda saklı.