Yazmak, konuşmak, yorum yapmak hiç bu kadar zor olmamıştı.
Her şey birbirine karışmış durumda. Tarifsiz acılar, tarifsiz çaresizlikler, tarifsiz öfkeler, tarifsiz umutsuzluklar, tarifsiz hüzünler, tarifsiz mutsuzluklar, tarifsiz mucizeler,
tarifsiz bir yıkım, tarifsiz kayıplar, tarifsiz bir travma, tarifsiz bir göç.
Şu deprem anına kadar pek de aklımıza gelmeyen, gelse de üzerinde durmadığımız
her şeyi şu an bir arada yaşıyoruz.
Bir haftadır her gün, her saat, her dakika bu karmaşık ve kasvetli duyguları tekrar tekrar yaşamaktan insanlık olarak depresyona girdik.

Uzun yıllar etkileri sürecek bir travma içerisindeyiz.

Giden gitti. Umutlar neredeyse bitti.
Çaresizliğin en karanlık noktasından gelecek misafirlerimiz var.
Organize olup onlara dayanak olmamız gerekiyor.
Söylenecek çok şey var ama söylenecek zaman o zaman değil.
Daha fazlası fazla olacağı için bu hafta yazımı kısa keseyim istiyorum.
Allah hepimizin yardımcısı olsun.

Sevgi ve Saygılarımla.