En çok direksiyondayken seviyorum bu şarkıyı, güçlü senfonik müzik özgürlük ruhunu zerk eder gibi tüm hücrelerime. Ey Özgürlük…….. Zülfü Livaneli’nin tok sesiyle aldım mı coşkuyu.               

EY ÖZGÜRLÜKLÜK……
Okul defterlerime.
Sırama ağaçlara.
Kumlar kar üstüne, Yazarım adını.
Okunmuş yapraklara.
Bembeyaz sayfalara.
Taş, kan, kâğıt veya kül, Yazarım adını...

EY ÖZGÜRLÜK….
Ruhum hürdür benim. Zora, sıkıya, hele ki sınırlanmaya hiç gelemem.  Yani yeni bir şey değil özgürlük, özgürlük diye dolaşmam. Anlayışlı sevgi dolu babama borçluyum bu konforumu. Bastırmadı sindirmedi evladını. Sen kızsın sus, otur demedi. Hayattaki en büyük şansım oldu Yorgancı Haydar. Özgür ruhlu olmak sorumsuzlukla karıştırılmasın aman diyeyim. O başka bir şey. Yapmak istemediğin hiçbir şeyi baskı ya da beklentiyle yapmamak. Hayır diyebilmek. Yapmak istediğin bir şeyi de korku ya da kaygıya kapılmadan yapabilmek. Haklıyken susmamak. Doğruda diretebilmek. Yanlışta itiraz edebilmek. Senin adına karar verilmesini kabul etmemek, buna fırsat vermemek. Kimsenin himayesinde olmamak mesela ne kadar önemli. Bir gruba dahil olmak adına kendinden vaz geçmemek. Kendin olabilmek ve öyle kalabilmek. Kimsenin onayına ihtiyaç duymamak.

Böyle şeyler işte. Yine o güzel şiirin dizeleri:
Hatırasız ümide, Yazarım adını...
Bir tek sözün şevkiyle, Dönüyorum yaşama,
Senin için doğmuşum, Seni haykırmaya! : “Ey Özgürlük"!!! ÖZGÜRLÜK (Fransız şair Paul Eluard)

Diğerlerinin haklarına saygı duyarak yaşamak ve kendi haklarına saygı duyulmasını talep edebilmek. Beklentisiz, minnetsiz emek emek, ilmek ilmek dokumak hayatı.

En büyük servet sanırım bu. Kendince yaşayabilmek.