Dön bakalım?

Şöyle salınıver şişman bedeninle.

Güneşi başına taç yapıp ışıldayan da sen.

Karanlığın mekanı da.

Savur rüzgarını, döndür başımı.

Üfle nefesini ohh mis.

Nesin sen?Yalan mı?Gerçek mi?

O kadar büyük müsün gözlerimizde.

Yoksa bir zerre mi evrenimizde.

Cömertçe sunan da sensin nimetini.

Yutan öğüten de verdiklerini.

Bir öylesin, bir böyle.

Vazgeçemediğimiz Mavi Küre.

Çelişkiler yumağı mı?

Karşıtlar birliği mi?

Kimi anlamak için sayılara matematiğe verdi kendini.

Kimi deşti, ölçtü, biçti.

Kimi sadece düşündü.

Anlamadığından korkan da oldu.

Aynı sebeple yok sayan da.

Anladığını sanıp aldanan da.

Bir muamma çözemediğim.

Çözeni de göremediğim.

Ben deşip didiklemeyi değil yaşamayı seçiyorum.

Gözlerime sığdırdığım mavinle bakıyorum sana.

Yüreğime sığmayan sevgimle kabul ediyorum.

Öyleyse dönsün dünya ister gerçek ister rüya.