Nasıl bir dünya istiyoruz? Sağlıklı,güvenli, huzurlu. Ne bu günümüzden ne de yarınlardan kaygı duymadığımız bir yaşam alanı. Hepsi bu. İnsanlık tarihi boyunca bunu tesis edebilmek için bir araya gelmiş küçük gruplar giderek büyümüş ve toplumsal hayat oluşmuş. İnsanoğlu binlerce yıldır biriktirdiği deneyimlerle günümüze gelmiş . Peki sonuç?  İnsanlığı bir araya getirsin diye kurulmuş sistemlerin bir araç olduğunu unutmuş hırsla elde edilen güçlerle insanı insana kırdıran amaçlara dönüştürülmüş.  Oysa midemizin aldığı kadarını yiyoruz,  kaç evimiz olursa olsun bir tanesinde oturuyoruz. Bir lokma; bir hırka anlayışını unuttuk. Kul hakkı ile gelme buyruğunu yok saydık. Adalet artık mülkün temeli mi? Ondan da şüphemiz var.  Kocaman evrende bir nokta dünyada. Milyarlarca yıllık zaman diliminde ortalama yetmiş küsurluk ömrümüz olduğunu unutmuş garip bir kibir ve saçma sapan çekişmelerle kendi kendimizi yerken insanlığı bitiriyoruz. Mazlumlarla marurların rol değiştirmesi onlar adına bir süreliğine çok şey değiştirebilir ancak kirli suda  temiz balık olamıyor. Yarın keşke dememek için bu gün iyi düşünmeliyiz. Çok yakınımızda bir savaş koptu kopacak ateş düştüğü yeri yakacak. İşte öyle olmuyor bir yerde bir kelebek kanat çırpsa dünyanın öbür ucunda fırtınalar kopuyor. Kitlesel göçler, global krizler hepimizi sarsıyor. Üstelik şimdi düşecek olan ateş tam da buğday ambarlarımızın üzerinde. Buğdayımızı aldığımız coğrafyada kıyamet koptu kopacak. Çünkü biz üretmek yerine ithal etmeyi seçtik. Milletin efendisine iade-i itibarın zamanı geldi de geçiyor bile.