BÖYLE Mİ OLMALIYDI?

Batıda kır çiçekleri topladılar.

Yeşil saten üzerinde kır çiçekleri.

Üstte kır çiçekleri,

Altında yeşil saten,

Saten üzerinde dualar...

Henüz 4 yaşında ...

Hayattan koparılmış IRMAK.

Kendinden çok büyük tabutun içerisinde,

Üzerinde yeşil dualarla bezeli saten,

En üstte kır çiçekleri...

Kuzeyde acil servis önünde feryatlar,

Olacak iş mi bu? diyor yaşlı kadın.

Tacize uğramış genç kız; son vermek istemiş hayatına.

Tacizcisi komşu amca.

Ankara´da bir anne.

Hafiye gibi iz sürmüş, 14 yaşındaki kızının peşinde.

Kirli ellerde yok olmasın diye genç kız.

Doğusu, batısı, kuzeyi, güneyi fark etmiyor.

Ölümün kucağında,

Ölümün eşiğinde,

Ölümün sınırında,

Çocuklar, gençler, kadınlar, sokak hayvanları.

Tacizler,

İstismarlar,

İşkenceler, cinayetler.

İnsanlık ölüyor efendiler!

Her çocuk istismarında, her kadın tacizinde,

Her cinayette...

İnsanlık bitiyor efendiler!

Çocuk işçilerin yorgun bedeninde,

Sokak köşelerinde uyuşan genç beyinlerde,

Tekmelenen, aç bırakılan, işkence gören, Allah´ın sessiz kullarının acı dolu bakan gözlerinde.

Durumu izah eden o cümle yaşlı kadının yüreğinden diline dökülen.

Böyle mi olmalıydı?

Olmamalıydı elbette...

Peki nasıl olmalıydı?

Çocukların çocukluğunu, gençlerin gençliğini,

Kadınların insanlığını,

Her canlının yaşama hakkını

Erkeklerin ADAMLIĞINI

Bildiği bir hayat.

ASLA...

?Asla kendine ve çevrene zarar verme?

Buyruğu insan olmanın temel kuralı olarak görüldüğü zaman,

İNSANLIK İŞTE O ZAMAN

Böyle mi olmalıydı? sorusunu sormayacak.

Çok şey mi?

Değil mi?

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

?SAHİP OLDUĞUN TEK ŞEY BİR ÇEKİÇSE; HERKESİ ÇİVİ OLARAK GÖRÜRSÜN?

Abraham Maslow