Mekanlar ve İnsanlar (Melek BALSEVEN & S.Derya BOSUT)

Mekanlar ve İnsanlar köşemizi bu hafta Dolumay Petrol İstasyonu sahibi Alparslan Eroğlu´na ayırdık.

S.D.B: Öncelikle sizi kısaca tanıyabilir miyiz?

Alparslan Eroğlu: 26.07.1964 Ordu-Fatsa doğumluyum. İlk-orta ve liseyi Fatsa´da bitirdim. 1979 senesinde babamı kaybettim. Evin bir oğluyum beş tane ablam var. En küçükleri benim. Ailemizin sorumluluğu sırtımıza binince üniversite okuyamadım. O yıllardan beri ticaretle uğraşıyorum. Fatsa´da da benzin istasyonum vardı. Daha sonra büyük oğlumun rahatsızlığı nedeniyle İzmir´i tercih etmek zorunda kaldım. Beyinden gelen tedavisi olmayan bir rahatsızlığı vardı. 6 yaşından sonra çıkmıştı. Tedavi amaçlı İzmir´e geldik. Tamamen tesadüftü.

S.D.B: Hangi yıldı?

Alparslan Eroğlu:1999 yılıydı.                                                                                                   

S.D.B:Ondan önce Fatsa´daydınız sanırım. O yıllara geri dönecek olursak Fatsa´da neler yaptınız?

Alparslan Eroğlu:Fatsa´da akaryakıt istasyonum vardı yine. Yurtdışı, yurtiçi ithalat ihracatta yapmıştım. Daha sonra oğlumun tedavisini devam ettirmek için İzmir´e yerleşmeye karar kıldık. İzmir´e yerleştikten sonra on yıla yakın onun tedavisi ile uğraştık. Yurtiçi, yurtdışı, hacı hoca aklınıza ne gelirse hepsine gittik. Bu yüzden Fatsa´daki açtığımız istasyon başında duramadığımız için açıkçası sağlıklı bir şekilde yürütemediğim için devretmek zorunda kaldım.

S.D.B:Anladığım kadarıyla ilk etapta Menemen´e gelmediniz?

Alparslan Eroğlu: Evet, İzmir´deydik. Bir iş yapma düşüncesiyle yola çıktığımda İzmir´deki dostlarım ve arkadaşlarımın da desteği ile şimdi bulunduğumuz yer denk geldi. Burası tarla idi. Burayı aldık. Sayın Belediye Başkanımız Tahir Şahin´in yanına hiçbir aracı koymadan gittik. Durumu izah ettik. O da bize böyle bir sıkıntın varsa biz de yardımcı oluruz diye söz verdi. Yeri aldık ve ilk mecliste ruhsatı verdi. Sıfırdan burayı faaliyete geçirdim. 2002 yılından beri de faal bir şekilde devam ettiriyoruz. İlk başlarken Erk´di ondan sonra Petrol Ofisi yaptık. 2010 yılından bu tarafa da Shell olarak devam ediyorum. Bununla beraber düğün salonumuz var burada. Yaklaşık 15-16 tane de Tır var Dolumay Petrol bünyesinde. Nakliye işi de yapıyoruz. Hem akaryakıt hem de aynı zamanda Horozgediği Kooperatif üyesiyim. Onunla beraber hayatımızı idame ettiriyoruz. Evliyim iki tane oğlum vardı birini 2009 yılında kaybettim.

M.B: Çok genç yaşta sorumluluklarım gereği bir işe başlamam gerekiyordu dediniz.  Neden benzin istasyonu?

Alparslan Eroğlu:Herkesin bir hedefi vardır. Ben de böyle bir hedef seçtim kendime. Araştırdım, ben bu işi yapmak istiyorum diyerek yola çıktım. Bununla beraber fındık bahçemiz var Karadeniz´de. Hala devam ediyor. Öyle de bir destekte vardı. Genç yaşta ticarete atılmamızın avantajlarını da yakaladık. İthalat ihracat işleri ile de uğraştım. Rusya´ya ve Gürcistan´la çalıştım. Oradan demir, hurda ve ağaç getirdik. 24-25 yaşında iken istasyonun yerini aldım ve kurdum. Genç yaştan beri bu işlerle uğraşıyorum.

M.B: Bu konularda size rehberlik eden güvendiğiniz biri veya aile büyüğü yanınızda oldu mu?

Alparslan Eroğlu:Dostlarımız oldu tabii. Ama bana yol gösteren, bu işi yap diyerek rehberlik eden, destek olan biri olmadı. Hep kendi irademle yol aldım. Aile desteğini alarak yaptığım işlerde de hep bu zamana kadar hep başarılı olduk. Böyle devam ettik. Ama ben şu anki konumumla ailemi bırakın dışarıdan herhangi biri olsa benim görmediğim şeyler için fazlasıyla destek olmaya çalışırım, yanımda çalışanlar da dahil.

M.B: Kaç kişi çalışıyor yanınızda?

Alparslan Eroğlu:Şu anda nakliye ve akaryakıt işinde 30´a yakın SSK´lı çalışanımız var.

M.B: Genç yaşta ticarete nasıl cesaret ettiniz, o gücü kendinizde nasıl buldunuz, sorumluluklarınız mı sizi itti buna, hayalleriniz mi vardı?

Alparslan Eroğlu:Ben 15 yaşındaydım babamı kaybettiğimde. Rahmetli annem bana çok destek verdi. O yıllarda 7-8 ton fındık yapardık. Oğlum bütün bunların geliri gideri sana ait, sana güveniyorum diyerek beni cesaretlendirdi ve ben o yıldan sonra 3 tane düğün yaptım. 2 ablamın ve bir de kendi düğünümdü. O yıllarda fındık parası yanında nakliye işi de yapıyordum. Bir kamyonla nakliye işine başlamıştım. Daha sonra ithalat ihracat, ardından akaryakıt işi geldi. Hayat devam etti. Kısaca en büyük desteğim rahmetli annem oldu. Benim arkadaşlarımın cebinde 5 lira yokken benim cebimde 5 yüz lira vardı. Ama o 5 yüz lirayı yemedim. Arkadaşlarım 5 lira yiyorsa ben de o kadar kendime ayırdım geri kalan 495´i aile sorumluluğu içinde onların da hakkı olduğunu düşünerek o zihniyetle işe başladık. Belki annem bana 5 lira vermiş olsaydı, belki de bazı şeyleri yakalayamayabilirdim. Bana kalırsa en büyük itici güç bu oldu. O güvenle beraber işe başladık, Allah´a çok şükür yaptığımız yatırımlardan kaybetmedik. Mesela o yılarda Rusya ile yaptığım işi sizlerle paylaşmak isterim. Rusya´da bağlantım vardı. Bir gemi mal getiriyordum. Ukrayna ile anlaştık. Buradan 13 tane biçerdöver getirdim. Yüzde 45 karşılığı buğday biçtik. Ama Rus malı deyince çok kolay olmadı. Veya burada değerlendirecek biri olsaydı. Rusya´da ortağım vardı ama burada tek başına uğraşıyordum. Biçen, toplayan, gemiye yükleyen, Türkiye´ye getiren ve pazarlamasını yapan bendim. 24-25 yaşında bir insanın bu pazarlama ağında mücadele ettiğini düşünün. Zarar mı ettim, etmedim. Ama o zamanki imkanlarımla bana Türkiye´de destek olan biri olsaydı, belki bugün tanınır iş adamlarındandım. İmkanlarım vardı, bağlantılarım sağlamdı. Biraz hassas insanım, aynı zamanda Karadeniz´in sertliğini de taşıyorum. Enteresan bir şey anlatayım bu arada sizlere. Rizeli bir ortağım vardı, bazen gemi götürüyorduk. İşimiz icabı cebimizde her zaman belli bir miktar para oluyordu. O ortağımı Gürcistan´da sırtındaki deri mont için bıçaklamışlar. Ben bundan sonra yemin ettim bir daha Gürcistan´a, Rusya´ya gitmedim. O işi bitirdim orada. Böyle de bir hassas tarafım var.

S.D.B: Ticaret yapmak isteyen gençlere tavsiyeleriniz neler olabilir?

Alparslan Eroğlu:Öncelikle bizim işe başladığımız şartlarla şimdiki şartlar aynı değil. İmkanlar daha açık onu da söyleyeyim. Öncelikle ben bu işi yapabilirim diyerek işi seçmesi,  istemesi ve benimsemesi lazım. 17 senedir burada ticaret yapıyorum. Ama hiç burada kendimi yabancı hissetmedim. Gece gündüz mesaimi verdim. Bizim ne olduğumuzu bilsinler, tanısınlar diyerek köylü kentli demedim herkesle iletişeme geçtim. Şimdi bir sürü benzin istasyonu sahibine bakıyorsun bırak istasyon sahibini ancak müdürü ile muhatap olabiliyorsun. Ama bizim kapımız 24 saat herkese açık. Yanlış yapmadık kimseden yanlış beklemiyoruz. Dolandırmadık, hep alnımız ak. Bu güvenin peşinden hepsi geliyor. Dürüstlük, doğruluk her şeyin başı. Belki bir sefer kandırırsın ama kimse aptal değil arkası gelmez. Sattığımız akaryakıtın arkasında olduk. Milletin bu sektörde neler çevirdiği az çok kulağınıza gelir. Ama ben hepsinden uzak oldum. Çok parada gözüm olmadı hiç zaten. Hayata bakış açım bu. Benim babam memlekette esnaftı. Onun ismi ile belki hala anılırım. Öyle sağlam bir kredi bıraktı bana. Yapacağım işte hep önde oldu. Onun ismi ile bütün kapılar açıldı bana. İyi bir referans oldu. Benim de bir oğlum var. Ölümlü kalımlı dünya benim ismimin de ona referans kalması için tüm uğraşımız.

M.B: Peki oğlunuz bu işe devam etmek istiyor mu?

Alparslan Eroğlu:Onunla bu konuyu konuştum.  İstiyor. Şu an Ticaret Lisesinde son sınıfta okuyor.  9 yaşından beri buraya getiriyorum. İlk yıl araba yıkattım. İkinci sezon pompacılık. Üçüncü sezon markete, dördüncü sezon muhasebeye soktum. Şimdi istasyonun tüm altyapısı ile beraber her şeyine vakıf. Çekirdekten yetişti diyebilirim.

M.B: Gördüğümüz kadarıyla sosyal bir insansınız. Biraz da bu yönlerinizden bahseder misiniz?

Alparslan Eroğlu: Gençliğimde kısa bir dönem Ordu-Fatsa´da futbol oynadım. Aile sorumluğu ve futbol bir arada götüremediğimden futbolu bırakmak zorunda kaldım. Aynı zamanda 4 senedir Fenerbahçe Kongre Üyesiyim ve iyi bir Menemenspor taraftarıyım.

BİZDE KALANLAR

Karadeniz havasını andıran bir atmosfer eşliğinde çıktık yola; hafif serin, yağmurlu, ışığını esirgemeyen, sarısını saklayan bir gün. Mekanımız Çanakkale asfaltı üzerinde eski Gediz Köprüsü sapağındaki Dolumay Petrol İstasyonu, sahibi Alparslan EROĞLU. Çay yanında doğum yeri Fatsa´dan gelmiş fındık, duvarda geçmişten bugüne bir köprü gibi fotoğraflar. Alparslan Bey bize sözleri kendisi için yazılmış, türkü formunda bestelenmiş ezgiyi dinlettikten hemen sonra hikayesini anlatmaya başladı.  On beş yaşında bir genç babasını kaybediyor, beş kız kardeşten sonra ailenin en küçüğü ve evin bir oğlu. Anne: oğlum sana güveniyorum diyor ve de ailenin sorumluklarını devrediyor. Aile toprakları fındık bahçeleri işleye dursun ben ticaret yapacağım diyerek kendisine bir yol çiziyor genç aile reisi. Başarılı bir meslek seçimi için gereken faktörleri içgüdüsel olarak buluyor. Bir anne oğluna önce güven, sonra da sermaye teslim ediyor, o oğul bunların hakkını veriyor. Fatsa´da başlayan ticari hayat, nakliyecilik, Gürcistan ve Rusya´ya ihracat, benzin istasyonu işletmeciliği derken; sırasıyla İstanbul ve sağlık sebepleri nedeniyle İzmir. Başarısının sırrına gelince: öncelikle kendini tanımak ve ne istediğini bilmek. İnanan ve güvenen bir aile.Hayatın birçok kanalından beslenebilme becerisi ve elbette çok çalışmak diyebiliriz. Kayıplarını anarken gözleri dolacak kadar duygusal. İşlerini geleceğe taşıyacak oğlunu küçük yaşından başlayarak eğitimi yanı sıra işin her kademesinde emek emek yetiştirecek kadar profesyonel ve de hiç bilmediği bir coğrafyada, yatırım yapıp, kısa sürede saygın bir sosyal çevre oluşturup, bunları uzun yıllar sürdürüp geliştirecek kadar da girişimci ve sosyal ruha sahip mekan sahibimizden gençlerin alacağı çok ders var diye düşünüyoruz. Onlarca kişiye istihdam sağlayan Alparslan beye ve çalışanlarına kolay gelsin, yolunuz, rızkınız açık olsun diyerek mekandan ayrılıyoruz.