BİR KIZIM VARDI BİR DE OĞLUM OLDU

Benim zaten bir kızım ve bir oğlum var. Allah onlara uzun ömür versin. O sebeple benim bu yeni babalığım köpek babalığı J Biliyorsunuz bir köpek kızım var. O epeyi büyüdü. Bahçeye alıştı sahiplendi. Güçlendi. Artık bırakın kendini, bahçemi de savunacak kadar güçlü kuvvetli, bir o kadar da yabancılara karşı saldırgan. Kimi zaman tutmakta, durdurmakta zorlanıyorum. Bana saygısı olmasa tutamayabilirim. Yabancılar için önemli bir tehdit oluşturacağı için artık kapıya ? dikkat köpek var? yazmam gerek.

Geçen gün muayenehanemde otururken kapının önünde bir hareketlilik koptu. Çıktım baktım beş altı tane köpek yavrusu. Renkleri güzel olan da var kuyruksuz olanı da. Belki bilmiyor olabilirsiniz kızım doğuştan kısa kuyruklu. Neyse muayenehanenin kapısının önünden geçen yavru köpeklerden birisi dikkatimi çekti. Aslında biraz kabarık olan kürkünün renkleri pek albenili değil. Az miktarda parlak bozun yanında çoğu alan soluk ve mat bir beyaz, sarı ile siyah karışımı. Bu hali ile irice bir sıçanı andırıyor ama kafası bir ayı yavrusu gibi çıkık alınlı ve bacakları kalın, ayakları çok iri yani güçlü bir köpek olacağını düşündürüyor. Yakalamaya çalıştım, arabaların altına saklanıyordu. O sıra hastam yok üşenmedim toza toprağa bulanıp yakalamaya çalıştım. O sırada üç beş tane de büyük köpek çıkıp gelmez mi. Birisinin memeleri dolu ve sarkık, muhtemelen bunların annesi o. Korkmadım desem yalan olur. Ancak onların pek oralı olmadıklarını görünce çabama devam ettim. Bir türlü verdiğim yiyeceklere kanıp ortaya çıkmıyor. Umudumu kesmek üzere iken bir hurdacı geçiyordu yardım teklif etti. Ben de kabul ettim. Ben ensesinden yakalamaya çalışıyorum ya o ayağından tuttu çekip tutuverdi. Bir cayırtı koptu ama oğlum ellerimin arasındaydı artık. İçeri aldım.

İçeride çekinik davrandı ama çok da korkulu davranmadı. Bir koltuğun altına saklandı. O arada duvara dayadığım sopalardan biri üzerine düşmez mi. Korkusu daha da arttı. Su ve yemek verdik ikisine de bakmadı. O ara hastam ve annesi geldi. Onlar da köpek dostu imiş. Muayenenin sonunda oğlumu birlikte bir kolinin içine koyup arabanın bagajına yerleştirdik ve veterinere doğru yola çıktık. Yol boyunca kafasını kaldırdı etrafa bakındı.  Oysa kızım araba yola çıkar çıkmaz hem alttan kakasını yapar hem de kusar yol bittiğinde ağzı köpükler içinde titriyor olarak bulurdum. Kızım kendi ortamında ne kadar güçlü ve kararlı ise yabancı ortamda bir o kadar pısırık oluyordu. Oğlum ise tamamen farklıymış demek ki.  Bir ara hastam şaşkınlıkla seslendi. ?Bu çok akıllı olacak.? Meğer kolinin bir köşesine kakasını yapmış o sebeple serdiğim kağıt örtüyü çekip kakayı gizlemeye örtmeye çalışıyormuş.    

Dönüşte bahçeye götürürken yolda boynuna bir tasma aldım. Tasma boynunu hiç sıkmıyor olmasına rağmen sanki boynu sıkılmış boğuluyormuş gibi sesler çıkartmaya başladı. Bahçeye gelince bir ağaca bağladım kızımı almaya gittim. Bu yabancıyı görünce kızım çok güçlü bir şekilde yeni gelen yavrunun üzerine atladı. Oğlum korku ile çığlıklar atarak kaçmaya çalıştı. Gözündeki korkuyu görmeliydiniz.

Burada bir hata yaptığımı düşünüyorum. Bu köpeklerin ikisi de aslında Anadolu çoban köpeği. Bunlar kendi alanlarını, yakınlarını ne kadar sakince sahiplenirlerse yakınlarına bir tehdit geldiğini düşündüklerinde veya bölgelerine bir yabancı girdiğini düşündüklerinde bir o kadar da saldırgan oluyorlar. Buradan kendime bir ders çıkarttım. Bundan sonra hastalarıma ikinci çocuklarını büyük çocuklarına gösterirlerken önce büyük çocuğu evin sahibi edasıyla eve almalarını sonra da kardeşi dışarıdan yeni geliyormuşçasına getirip tanıştırmalarını önereceğim.

Çocuklarımıza özen göstermeliyiz onlar bizim geleceğimiz. Birçok konuda olduğu gibi çocuklarımıza nasıl davranacağımızın da ipuçları doğada gizli.

Haftaya bu konuya devam etmek umuduyla hoşça kalın.

Dr. Suphi Toprak