SONSUZ BAHAR

Kim demiş sonbahar ´da hüzün var diye?

Mesela dokuzunda Eylül´ün bayramı var İzmir´in.

Son değil sonsuzluğun müjdesi Atamın, atalarımın hediyesi.

Sonra şarkısı var: Eylül´de gel.

Klasikleşmiş  Alpay´ın dilinden.

Yaz bitti dostlar. Şimdi gevşeyen gönül bağlarının toparlanma zamanı.

Dinlenmiş bedenlerde, rahatlamış ruhlarda.

Hadi bakalım başlasın hazırlıklar.

Stardı var öğrenmenin okul zillerinde.

Çalışmanın ekmek teknelerinde.

Mevsimler gelmiş geçmiş ne gam.

Hayat her daim yaz bahar.

Yeter ki temiz bak , güzele sarıl.

Tatil bitmedi okul başladı.

Ağaç ölmedi yaprak döküldü.

Güneş gitmedi , buluta sarıldı.

Hakkını verdin mi günün güneşin; sen ona bak arkadaşım.

Uzun günlerin bereketi emeği varsa ellerinde.

Olması gerekeni oldurmuşsan.

Gülmesi gerekeni güldürmüşsen.

Gitmesi gerekeni yollamışsan.

Şimdi şöyle kurul köşene, çıkar sefasını gelen serinin.

Yüreğin sıcak, evin bereket olsun.

Karınca kararınca topladıysan rızkını.

Kur sofranı afiyet olsun.

Kasım patları yola düşmüş uğurlamak için kırlangıçları.

Nar kırmızı akşamlar, ıhlamur kokulu sohbetlere az kaldı.

Uzun geceler bekliyor seni huzurlu rüyalarda.

Giden umut değil, gelen hasat günleri.

Son değil sonsuz bahar bekler seni.