Gecenin karanlığını arabanın farları aydınlatıyor, evlerin yanan ışıkları ise bir yıldız
gibi parlıyordu. Radyodaki müzik ruhumla dans ediyor düşüncelerim ise dünyayı
anlamlandırma çabası içinde sükûnetini koruyordu.
Son okuduğum kitaptaki satırlar zihnimden geçiyor, kapağındaki o çarpıcı başlık ise
insanı düşünmeye zorluyordu. “Bazı yaralar yararlıdır.” Kitap sanki satranç taşlarının bir
oyunda gösterdiği yenme çabası ve yenilgiyi tolere edebilme gücünü yaşam adı altında bize
anlatılmasıydı.
Selen Baranoğlu’nun yazdığı bu kitaptaki bazı sözcükler beni derinden etkiledi.
Diyordu ki; İnsan bazen vazgeçtiği için susar, konuşmak hala bir şeyler için çabalamaktır.
Susmalar ise vedanın göstergesidir. Bu veda fiziksel bir terkedilme değil, kalben bir ayrılıktır.
Nasıl güzel yorumlamış insanoğlunun günlük hayatta çaba sarf ettiği insanlardan
gerekli olan sevgiyi görmediğinde gönlünden bir şeyler eksildiğini hisseder. Konuşuruz
anlaşılmak isteriz, dinlenildiğimizi fark etmektir tüm çabamız. Çabalarımızın yerini zamanla
yorgunluk ve yılgınlık alır. Savaşmaktan yoruluruz ve sessizlik gelir dilimize. Kalbimiz veda
eder ardına bile bakmadan. Vazgeçmek yenilgi değildir yelken açmaktır yeni umutlara.
Kendimize emek vererek, empati kurarak, sessizliğin çığlığını duyarak yaşamaya
çalışmalıyız.
Anlaşıldığını hissettiğiniz, gönlünüzde çiçek açtıran insanlara denk gelmeniz
umuduyla.
Hoşçakalın…