Alacakaranlıkta kamyonetlerin farlarıyla aydınlanır Menemen’in perşembesi. Besmeleyle hazırlanır tezgahlar. Tatlı telaştır onlar için pazar, tazecik sebze ve meyveler görücüye çıkacaktır. Rengârenk tezgahlar sanki bir çiçek bahçesi.

   Nasıl bir fedakârlıktır dikmesi, yetiştirmesi, hasatı, satışıyla bu döngüyü devam ettirmek. Gönül bağı kurmuştur herkes birbiriyle. Pazarcılığıyla Menemenimizi kucaklayan köylümüz esnafımızında yüzünü güldürüyor. Erkencidir gelir önce böreğini yer, eczaneden ilaçlarını alır, vazgeçemediği kahvesini alır, gelmişken taksitlerimi yatırayım der, hediye alacak mutlaka bir yeri vardır. Komşunun ısmarladığı simit ekmeği son anda hatırlar, sanayiyi mutlaka dolaşır bahçesindeki ürününden getirmeyi hiç unutmaz.

     Yolun düşse bir köye seni tanımasına hiç gerek yok. Misafirimize bir çay diye seslenir kahveden bir ses. Büyük avlulardaki kurulmuş tahta divana buyur eder güzel yürekler.

     Kapı önündeki ev yumurtalarını, köy ekmeklerini almadan geçemezsiniz.

      Huzur bulursun o sokaklarda, huzur bulursun o gönüllerde. İYİ Kİ VARSIN KÖYLÜMÜZ. Atam “ Köylü milletin efendisidir” demiştir. Tüm kalbimle katılıyorum.

       Emeğinizin ve gönlünüzün değeri biçilmez diyorum. Eğer kabul buyurursanız Menemen’in sesine, ses olduğunuz icin sizlere kucak dolusu selam gönderiyorum.