Yüzde ısrar etme doksan da olur
İnsan dediğin noksan da olur.
Bir ben varım deme yoksan da olur.
Hatasız dost arayan dosttan da olur.
Gönüllere şiirleriyle ve sözleriyle taht kuran geçtiğimiz günlerde ölüm yıldönümünde andığımız. Mevlâna Celalettin Rumi din adamı, felsefeci, tasavvuf ehli bir ilim insanıdır. Hoşgörünün simgesi olarak tanıyoruz biz onu. Din, dil ırk olarak hiç kimseyi birbirinden ayırmamıştır. Şimdi yaşadığımız toplumu değerlendirdiğimizde bizler sanki hoşgörümüzü kaybettik. Stres adı altındaki düşmanımız ve zamanla yarışımız bizlerin duygularını köreltti. Böylesine güzel değerlerimiz gözler önüne serilirken kusur arar olduk. Başkalarının hayatları hakkında konuşurken buluyoruz kendimizi. Ben olsaydım diye başlıyoruz konuşmalarımıza. Bazen tevazuyu pasiflik olarak görüyoruz. Konfor alanımızdan çıkmak kimi zaman o kadar zor geliyor ki yardıma ihtiyacı olan kişilere bile duyarsız kalabiliyoruz.
Kaşlarımızın çatık olduğunu fark edemiyoruz, güler yüzün önemini bilirdik oysa biz. Hatalarıyla sevemiyoruz sevdiğimizi, sakın yanlış anlamayın yanlışlarıyla sevelim insanları demek istemiyorum. Ufak tefek hataları görmezden gelmek diye adlandırıyorum düşüncelerimi. Güven duygusunu sorgular olduk en başta, sadeliğin asaletini unuttuk. Kıyas denizi içinde yüzüyoruz. Belki duymak bizi rahatsız ediyor olabilir ama yaşantılarımızdan örnekler bunlar.
Ya o sahte yüzler…
İyi niyetten yoksun manalı gözler
Yine senin sözüne geliyorum Mevlâna
“YA OLDUĞUN GİBİ GÖRÜN YA GÖRÜNDÜĞÜN GİBİ OL”

Hoşçakalın