Akşamın yorgun saatlerindeydim.

Evin dinginliğinin günün yorgunluğuyla harmanlandığı anlar.

?Kendim kendim? derim böyle zamanlara.

Biraz kafa dağıtmak lazım dedim ve?

Sevgili Nilüfer ne güzel bir paylaşım yapmış öyle.

Okudum, bir daha, sonra tekrar?

Kimin her şeye gücü yeter, bilir misiniz? Çocukların.

Çocuk güvensizliği, korkuyu bilmez,

kendi gücüne inanır ve tuttuğunu koparır.

Paulo Coelho

Hani şu çok ünlü ?Simyacı? romanının yazarı söylemiş bu sözleri.

Bir solukta okuduğum, hayat kılavuzu kitaplardan biridir.

Zihnim kalk gidelim dedi, öyle romandaki gibi İspanya´dan Mısır´a değil.

Çocukluğuna?

Aradığın hazine orada olmalı.

İçimdeki çocuk biraz küskün, çokça kırgın.

 Unuttun beni bir süredir diyor.

Oysa ben hiçbir yere gitmedim, sabırla hatırlamanı bekliyordum.

Mesajını aldım tabi ki.

Çocukları, çocukluğumu ve içimdeki çocuğu düşündüm.

Yazar haklı?

Çünkü çocuklarda geçmiş yaşam tecrübesi yoktur.

Gereksiz kaygılar korkular da yoktur.

Henüz egoyu keşfetmemiş.

Samimiyetini kaybetmemiştir.

Sanrıları değil, hayalleri vardır.

Yüreği saftır.

En önemlisi hayret etme yetisini kaybetmemiştir.

(?Sofinin Dünyası? o da sevdiğim özel kitaplardan biridir.)

Demek ki neymiş: Her şeye gücümüz yetermiş.

Yeter ki bizi terk etmesin çocukluğumuz.

Koca hüzünlere kafa tutacak çocuk kalpler.

İstiyorum ve yapabilirim diyen genç inançlar.

Pırıl pırıl bakan gözler, özgür ruhlar lazım bize.

İşte hepsi o çocukluk hallerimizde mevcut,

özlediysen çağır yeter?