Zor zamanlardayız diyordu genç kadın yanındaki arkadaşına koranaydı, depremdi, ekonomik krizdi şimdide seçim stresi. Bir türlü aksilikler peşimizi bırakmıyor. Yüzündeki endişe ifadesindeki umutsuzluk beni ve yanında oturan arkadaşını etkilemişti.

Yanındaki arkadaşı biraz moral vermeye çalışsa da ardı ardına şikâyet ediyordu. Her şeyden dostluklarından, insanların saygısızlığından...

Sadece kulak misafiri oluyordum konuşulanlara bekleme salonundaki sessizlikte buna ortam hazırlıyordu. Başımı cama dayadım küçük yağmur damlalarını izliyordum. Düşündüm de eskiden de insanların birçok sorunları vardı. Hangi değerimizi kaybettik de sabrımız tükendi. Bakıp da göremiyor muyuz, görüyor da değerlendiremiyor muyuz? Yağmur hızını almış güneş yüzünü göstermeye başlamıştı. Hayatta böyle dedim kendi kendime bazen yağmurlu bazen güneşli. Güzel giyimli bir beyefendi bekleme salonunun kapısında durdu. Karşıda gelen görme engelli bir gence yardım etmek için bekledi. Tokalaştılar sarıldılar. Nasılsın, iyi misin derken yaşlı adam siyasete girdi ve yakında, kan gövdeyi götürecek diye söze başladı. Karşı tarafın siyasi görüşünün farklı olduğunu anladım. Yaşlı adam ona göndermeler yapıyor genç adamın konuşmasına izin vermiyordu. Engelli genç eliyle yaşlı adamın koluna sarıldı ve dedi ki

Bizim tamda birlik ve beraberlik olmaya ihtiyacımız var. Zaman bu zaman. Sabırla ve sevgiyle bütünleşelim. O an anladım ki bazı şeyleri görmemiz gerekmiyor.

ENGELLER GÖZLERDE DEĞİL BEYİNLERDE.

Siyasi görüşümüz ne olursa olsun herkesin hassas olduğu bu dönemde

BİR OLALIM BERBER OLALIM