Bu aralar gündem o kadar sıcak o kadar yoğun ki yetişene aşk olsun.

Mesela “Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan başkanlık seçimlerinde kimin kendisine rakip olmasını ister.” diye bir soru soruluyor anketlerde. Bu anketlerin sonuçlarına bakıldığında Mansur Yavaş, Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’ın 13 puan, Ekrem İmamoğlu ise 8 puan önünde gibi görünüyor. Diğer isimler sıralamada epeyce gerilerde kalmış gibi. Bugünden yarına bu anketler, bu isimler, bu oranlar neden, ne anlama geliyor diye düşünmeden edemiyor insan. Sanki yine bir algı mı yaratılıyor.  

Şöyle bir örnekle açıklasam sanki mesele daha iyi anlaşılacak gibi. Örnek futbol ve futbolcu olsun. Sezona çok iyi başlayan bir takım olsun. Ve çok iyi oynayan bu takımın kaderini belirleyen 2 iyi oyuncu olsun. Bir takımın başarıya ulaşması için ihtiyacı olan ne varsa; uyum, kenetlenme, motivasyon, konsantrasyon, sonuca odaklanma gibi. Her şey var. Birdenbire bir yerden bir talimatla takımın bu en iyi iki oyuncusu basın ve medya önünde birbirileriyle kıyaslanmaya, yarıştırılmaya başlanır. Onlar için en iyi, en yetenekli, en değerli kim anketleri yapılmaya başlanır. Yakın çevresindeki insanların sohbet konuları, yorumları bu yönde gelişir. Bir süre sonra bu oyuncularda bu gündeme yönelir. Takım performansları düşer, maç konsantrasyonları bozulur. Dikkatleri dağılır. Enerjilerini bu tür konulara ve propagandalara harcamaya başlarlar. İşin içerisine insan egosu ve hayalleri girmeye başlar. Birdenbire kendisini aynı takımdaki arkadaşıyla rakip olarak görmeye, kıyaslamaya, onlarla yarışmaya başlar. Artık takım için değil, kendisi için mücadele eder. Bencilleşir. İtici ve rahatsız edici olmaya başlar. Takıma ve takım arkadaşlarına zarar vermeye başlar. Bir hayal dünyasına girer ve orada gerçekliğini kaybeder. Takım ahengi bozulur. Takımla birlikte herkes kaybetmeye başlar. Yükseliş, yerini inişe bırakır. Bir süre sonrada gündemden düşer, unutulur. Yerlerine yeni isimler öne çıkartılır ve aynı değirmende öğütülür. Onlarla ilgili de aynı süreçler işler devam eder gider. Bu kısır ve klasik döngü her zaman vardı. Tüm insanlık tarihi boyunca oyun kurucular rakiplerini hep kendileri seçmek istemişlerdir. Rakiplerinin üstesinden gelebilmeleri için seçtikleri isimlerin açıkları, kırılganlıkları, zayıf yanları, zaafları olmalı. Ringe çıkana kadar bu zayıf yanlarından hiç bahsedilmemeli, hep iyi, güçlü ve avantajlı yanları öne çıkartılmalı…. Hatta zayıf yanları çok iyi bilinir ve asla uyandırılmaz... Anketlerde onlar hep önde gösterilir. Böylece takım içerisine fitne sokulmuş olur. Takım ahengi bozulur. Sonrası kolay. Seçimde alır götürürsünüz.

Şimdilerde bu pandemi sınavında çok iyi not almış. Toplumun gönlüne dokunmuş 2 önemli ismi anketlerde birbiriyle yarıştırıyorlar. CHP’nin büyükşehir belediye başkanları seçimler bittiği günden şu ana kadar tam bir dayanışma, uyum ve güç birliği içerisindeler. Şu pandemi sürecinde bir çaresini üreterek vatandaşa hizmet ulaştırmayı başardılar. Vatandaşın muhalefete güvenini ve desteğini büyüttüler. Yani hedefe kilitlenmiş bir futbol takımı ve başarılı oyuncuları gibi. Böyle giderse hep şampiyon olan takımların planları suya düşebilir. Bu durumda yapılması gerekenler çok açık; bu takımın dikkatini dağıtacak suni gündemler yaratmak ve yönetmek. Geçen sezon ki Sivasspor’u çıkışını hatırlayalım. Lige fırtına gibi başladılar. Mert Hakan Yandaş ve Emre Kılıç çok öne çıktı. Çok dikkat çekmeye başladılar. Pırıl pırıl gencecik çocuklardı. Her maçta boyundan büyük işlere ve başarılara imza atıyorlardı. Takım zirveye oturmuştu. Defalarca şampiyon olmuş takımları bir bir dize getiriyorlardı. Ne oldu? Sanki takım sadece 2 oyuncudan oluşuyormuş gibi bir tartışma gündemi yaratılarak, diğer oyuncuların emeği değersiz gösterildi. Bu başarılı oyuncularla ilgili suni transfer gündemleri ve haberleri üretilerek dikkatleri dağıtıldı. Henüz çok genç ve tecrübesizlerdi. Hiç bilmedikleri bu oyunun içerisinde savruldular. Profesyonel desteğin ne demek olduğunu da bilmedikleri için ulaşabilecekleri değerlere ulaşamadan sezonun sonuna geldi. Sivasspor için şampiyonluk hayal oldu. Takım ahengi bozuldu. Sezon sonunda ulaşabilecekleri değerin altında kaldılar ve o kemik kadro dağıldı. Bir anlamda takım ittifakı bozuldu!.. Böylece Sivasspor kaybetti. Sivaslı sporseverler hayal kırıklığına uğradı. Tüm kentin hevesi kursağında kaldı.
Demem o ki. Şu anda bu konuları tartışmak, kıyaslamak, oranlamak için henüz çok erken. Zaten bu koşullarda yapılmış anketlerde önemli ölçüde yanıltıcı. Anketleri ve anketlerin söylediklerini bir kenara bırakarak şöyle bir değerlendirme daha doğru olabilir. İmamoğlu, Mansur Yavaş’a göre Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan karşısında daha etkili olabilir. Çünkü İstanbul seçimlerini 2 defa kazandı. Bu tür atmosferlerde rekabet etmeyi, başarılı olmayı test etti ve sonuç aldı. İmamoğlu’nun toplumun tüm kesimleriyle daha risksiz bir iletişimi var. Bu onu böyle bir değerlendirmede avantajlı kılıyor. Memleketin ağır sorunları var. Millet ittifakı iktidar tarafından ciddi bir baskı altında. Herkesin şimdilik esas işine yoğunlaşması, sorumluluğunu taşıdıkları kentlere ve o kentin çözüm bekleyen vatandaşlarına karşı olmalı. Yani şimdi bunların zamanı değil.

Siyasette 24 saat çok uzun bir zaman!.. Önümüzdeki günler çok şeye gebe. Sorulması gereken sorular çok, gündemse çok sıcak.

Mesela;

Cumhur ittifakı içerisinde gerçekten neler oluyor?
Üçüncü bir ittifak arayışı mı var?
İktidar temsilcileri kaybedeceklerini gördükleri için mi bu kadar öfkeli?
Cumhur İttifakı gerçekten birbirine mecbur mu?
Anketler AKP ve MHP’yi yanıltıyor mu, korkutuyor mu?
Tüm bu gerilimler iyice ağırlaşan ekonomik krizi konuşturmamak için mi?

Saygılarımla