Her Türlü Ayrıntı Düşünülmüş

Cumhuriyet Meydanı karşısında yeni hizmete açtığı muayenehanesinde, duvar resimleri ve kendi tasarımı el yapımı oyuncaklarla çocukların ilgisini çekebilecek bir ortam oluşturan Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Uzmanı Dr. M. Atilla Van ile söyleşi gerçekleştirdik.

-Merhaba Doktor Bey kendinizden bahseder misiniz?

- Merhaba adım Mehmet Atilla Van, 6 Nisan 1968 İstanbul doğumluyum, evliyim bir kızım var. İlk ve ortaokulu Almanya´da, liseyi Bornova Anadolu Lisesi´nde okudum. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi´nden 1991 yılında mezun oldum, Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi´nde Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Uzmanlık Eğitimi´ni 1996 yılında tamamladım. Ardından Isparta Yalvaç´ta Çocuk Hekimi olarak görev yaptım. 2003 yılında Menemen´e tayin oldum. 2012 yılına kadar Menemen Devlet Hastanesinde Başhekim Yardımcısı olarak çalıştım ve Sağlık Turizmi, SABİM, Hasta Hakları, Evde Bakım Hizmetleri ve Kalite ve Performans birimlerinin sorumlusu olarak hizmet verdim. TSE Kurumu ile birlikte Sağlık alanında Devlet ve Özel Hastanelerin ISO 9000 Belgelendirme Tetkiklerinde Uzman Tetkikçi olarak, Sağlık Bakanlığı adına Devlet ve Özel Hastanelerin Hizmet Kalite Standartları değerlendirilmelerinde Değerlendirici olarak görev aldım. Ayrıca 2006 yılında Anadolu Üniversitesi İktisat Fakültesi Kamu Yönetimi bölümünden mezun oldum. Sağlık Hukuku alanında Yüksek Lisans eğitimi aldım. Kişisel gelişim kurs, seminer ve kongreleri dışında her yıl yurtiçi veya yurtdışı Pediayatri kongrelerine katıldım. Birçok Sertifika ve Diploma yanı sıra torbalar dolusu katılım belgelerim var. Çok iyi derecede Almanca ve İngilizce konuşurum.  2018 Nisan ayında emekli oldum ve Menemen merkezde Özel Muayenehane açtım.

-Çocuk Hekimliğini neden seçtiniz? Tekrar hakkınız olsaydı hangi mesleği seçerdiniz?

-Hiç düşünmeden aynı mesleği seçerdim. Nedense çocuklar ile çok iyi bir irtibatım var. Öğrencilik yıllarımdan beri stajlarda çocuklar benden korkmazlardı aksine çok severlerdi. O dönemde çocuklarla çok iyi bir iletişim kurabildiğimi anladım ve ihtisasımı özellikle bu alanda yapmak istedim. Bence çocuk hekimliği herkesin yapacağı bir iş değil. Bazen çığlıklarla ağlayan, bazen hiç sesi çıkmayan, bazen de yerinde durmayan eli kolu sürekli oynayan çocukları muayene etmek zorunda kalıyoruz. Adeta bir puzzle çözer gibi hastalığı anlamaya çalışıyoruz. Bağıra çağıra gelen ve korkan çocukları muayene ettikten sonra bana sarılıp gitmemek için annesine babasına yalvaran çocuklarla çok karşılaştım. Çok hasta olup gözünü bile açamayan bir yavrucuğun tedavi sonrasında gülümsemesi ve gülen gözleri yaşadığınız tüm zorlukları ve stresleri bir anda unutturuveriyor insana?işte bu mutluluğu yaşamak için bu mesleği tekrar seçerdim?

-Güzel ya da kötü anılarınız var mı?

-Olmaz mı, tabii ki var? Hepsini bir araya toplasam kitap olur? ama güzel bir anımı paylaşayım.

Günün birinde Menemen Devlet Hastanesi´nde odamın kapısından kocaman, yürüyen bir çiçek buketi girdi? şaşkınlığım buketin yanından kafasını uzatıp gülümseyen kız çocuğunu görünce daha da arttı? ardından giren kızın annesini hemen tanıdım? 2003 yılında Menemen´de muayenehaneme 1 kg ağırlığında, prematür doğmuş bir bebek getirmişlerdi. O dönemin şartlarında prematür bebeklerin bakım ve takibinin zor olduğunu ve büyük bir merkeze götürmelerini önermeme rağmen aile bana güvenmişti ve başka bir yere götürmeyeceklerini belirtmişti? ve ailenin de gayreti ile çocuğu birlikte sağlıklı bir şekilde büyüttük? ve 10 yıl sonra bana kocaman bir çiçekle el öpmeye gelmişti? gözlerimin o anda dolduğunu söylemeye gerek var mı?

-Özel Muayenehane açmaya nasıl karar verdiniz?

-Ben 50 yaşındayım ve tecrübelerimin doruğundayım. Herkesin bildiği gibi Devlet Hastanelerinde çok yoğun hasta bakılıyor. Bu durum benim mesleki tatminimi engelliyordu. Hastalarıma yeterince vakit ayıramadığım için çok huzursuz oluyordum. Emekli olunca daha rahat bir ortamda daha fazla vakit ayırarak daha faydalı olabileceğimi düşündüm. Ayrıca Hastaneler genellikle hasta çocukların tedavisi üzerine yoğunlaşıyor. Çocuk hekimliğinde ise sadece tedavi değil koruyucu olmak da önemlidir. Branşımız ?Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları? yani önce çocuğun sağlığını koru, gerekirse hastalığı tedavi et demektir bu. Bebeğin dünyaya geldiği andan itibaren 18 yaşına kadar büyüme-gelişme takipleri, beslenme, giyim, oyuncak seçimi, özgüvenli çocuk yetiştirme, çocuklarla konuşma şekli ve bunun gibi yüzlerce konu hakkında bilgiyi yoğun çalışılan hastanelerde ailelere anlatmak çok zordur, vakit yetmez? şimdi bu konuda hastalarımın her türlü sorularına yanıt almaları için çabalıyorum?

-Logonuz dikkatimi çekti, neyi ifade ediyor?

-Logomda kırmızı zemin üzerinde beyaz renkte biri erkek biri kız iki çocuğun elele tutuşarak oynadığını ya da dans ettiğini görüyoruz.  Kardeşlik duyguları içinde elele birlikte hareket eden ?Mutlu Çocukları? ifade ediyor. Mutluluğun önemli bir önkoşulunun Sağlık olduğunu düşünüyorum.

-Peki Doktorluk dışında yaptığınız hobileriniz var mı?

- Evet var, aslında hobiler hayattan zevk almanın önemli unsurlarındandır.

En önem verdiğim şey ?iyi insan? olma yolunda kişisel gelişim ve çabadır. Kitap okumayı çok severim. Evdeki kütüphanemde binden fazla kitap var. Nereye gidersem gideyim mutlaka yanımda kitap taşırım, okumasam da yanımda olması bana huzur veriyor.

Devlet Hastanesinde çalışırken Kalite Birimi olarak çıkarttığımız ?Güvercin Postası? isimli aylık bir dergimiz vardı, onun editörlüğünü ve yazarlığını yapıyordum.

Ayrıca Doğa´yı, doğada olmayı çok severim. Amatörce dağcılık faaliyetlerinde bulundum. İki kez Nepal´de yürüyüşe gittim birinde Everest Dağı ana kampına (5450m) diğerinde Annapurna dağı ana kampına kadar gittim. Ayrıca Afrika´da Kilimanjaro dağı zirvesine çıktım (5990m). Yurtiçinde de bazı yüksek dağlarımızın zirvelerine tırmanışlarım var. Hafta sonlarında doğa yürüyüşlerini severim. Fotoğraf çekmeyi de severim.

Haber: S. Derya BOSUT